Stationary Travels (EN)
Kevin Verwijmeren‘s music conveys a depth of emotion and refinement that seems to contradict his bio which tells us that he is a physics student in his mid-twenties who only got serious about developing music in the last few years. Is it the haunting, world-weary melancholy? The exceptionally rich timbres balanced with delicate shadings of tonal color?  Or something else that can’t quite be articulated?  In any case, I find his well-crafted ambient narratives to be utterly captivating and none more so than his second full-length album Those Glorious Heights soon to be released by Belgian duo label Icarus Records/Vynilla Vinyl. On his 2014 debut It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky, the artist took us on an introspective journey as he captured the essence of his long commutes through remote and urban landscapes – a sonic portrait of an inner state with an outward focus. Likewise, the mood of Those Glorious Heights is  quite introspective, but the focus here seems inwards as well and perhaps a bit more personal. The sound is more of an evolution than a departure, but it resonates with more emotional intensity and a sharper edge. As before, the music again flows seamlessly from start to finish so that the album works as more of a single long form piece with the track titles acting as sign posts along the way marking shifts in tone and mood. The experience is immersive right from the opening as the heavily atmospheric “Last” spins its copiously layered web. As we progress toward the midpoint, we get a sense of descending through deeper layers of emotion until we reach the wailing, distortion-laden drones of “I’ll Draw You a Mountain” and the discordant “We Believe”. But, all this tension is discharged in the redemptive beauty of “The Light Is Coming” and the contemplative final coda “Keep Me Up At Night”. Verwijmeren  has done some really beautiful work here and created another truly memorable and absorbing journey.
Source: Stationary Travels

Enola (BE)
Drieëntwintig is hij nog maar, Kevin Verwijmeren. Maar wel goed op weg om een illustere naam te worden in de wereld van de ambient en nabije omgeving. Met een langspeler op het Gentse Icarus/Vynilla Vinyl-label (zie eerder al het diverse rijtje Sofar, Stray Dogs, Ecila en Echo Beatty) wordt de belofte opnieuw ingelost en kan de verbeelding weer volledig zijn gang gaan. Het was met de digitale release Never Ending Tape (2013) dat Verwijmeren voor het eerst van zich liet horen. Snel volgden een paar cd-releases, waarvan vooral It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky(2014) opgepikt werd, en ervoor zorgde dat hij ook gevraagd werd om de muziek te maken voor een Amerikaans-Pakistaanse kortfilm, The Wolf And The Wayfarer. In een interview met Gonzo (circus) van een jaar of twee geleden, vergeleek Verwijmeren zijn album met “(…) een goed gedoseerde drug waardoor je in een andere staat geraakt zonder je druk te maken over welk nummer je aan het luisteren bent.” Een omschrijving die ook deze keer weer steek houdt. Het achtdelige Those Glorious Heights laat zich immers het best beluisteren als een ononderbroken geheel (al zal je natuurlijk wel een keer het vinyl moeten omdraaien). Niet alleen omdat de stukken ook daadwerkelijk in elkaar overlopen, maar omdat ze ook zo’n hecht geheel vormen. Hier vallen immers geen abrupte stijl- of stemmingswendingen te rapen. Er zit aardig wat nuance in het album en Verwijmeren is absoluut bedreven in het spelen met dosering en densiteit. Dat gebeurt allemaal zo subtiel en organisch, dat het daadwerkelijk aanvoelt als een doorlopende compositie. Vraag ons niet hoe het eerste of derde of zevende klinkt, maar laat ons luisteren en we kunnen er wel een en ander bij verzinnen. Daarmee bewijst Verwijmeren dat hij de kunst van de suggestie beheerst, zonder zichzelf te sterk naar de achtergrond te duwen. Zijn muziek is verankerd in de ambient, maar je zou er net zo goed het drone-label op kunnen plakken, al klinken zijn creaties vermoedelijk wat melodieuzer dan die van heel wat anderen in dat veld. De promotekst heeft het over Loscil, Tim Hecker en Pan American als invloeden, en die zijn er zeker in terug te horen, maar het gaat nog verder. Zijn ambitie is om melodieën en patronen te laten uitgroeien tot landschappen van geluid, en dat lukt aardig. Dit is mooie muziek die meer dan geluidsvernis wil zijn. De geluidslagen vloeien volgens ambient-traditie naadloos in elkaar over met een expansieve openheid, en nu en dan met een onderhuidse melancholie. Hoewel er geen akoestische of analoge geluiden aan te pas komen, krijg je af en toe toch de suggestie van strijkers, blazers of een orgel en duiken hier en daar gruizige texturen en vervormingen op, alsof de signalen even verstoord worden en voorkomen dat het allemaal te vredig gaat klinken. Verwijmeren bespeelt die delicate balans knap: Those Glorious Heights is toegankelijk, vaak fragiel en melancholisch, maar is geen kleffe muzak, geen tranerig gedoe of te vage droomgolf. Zachte, comfortabele geluiden krijgen gezelschap van meer afstandelijk aanvoelende ideeën en voorzichtige stoorzenders. Door die gestage transformatie speelt zich een iriserend effect af in je koptelefoon, waarbij een rustgevende fase net zo goed een meer bedrukte teneur kan aannemen. Er wordtniet enkel aansluiting gezocht bij bovenvermelde invloeden, maar net zo goed gedacht wordt aan de bedrukte space ambient van IIVII, het intens verstrengelde gitaarminimalisme van Dirk Serries of zelfs de klassieke trance van een Max Richter. Gewichtige namen, maar voor een ander zal het ongetwijfeld weer nieuwe referenties opleveren. Those Gloirous Heights is alleszins een geslaagd album, en eentje dat een breed referentiekader koppelt aan de intentie om een eigen verhaal te vertellen. Missie geslaagd.
Source: Enola.be

 

De Mening (BE)
“Nederlander Kevin Verwijmeren creëert sinds 2013 muzikale patronen en melodieën en combineert deze tot contemplatieve landschappen van geluid. Geïnspireerd door de drones van Tim Hecker, Loscil en Pan American en de emotie die deze muziek evoceert, creëert Verwijmeren een muzikale cocon om tot een ander wereldbeeld te komen. Hij tracht zo het automatisme van het dagelijks leven te doorbreken en de sombere kant van het leven te aanvaarden door donkere doch mooie muziek te laten weerklinken.” Een introductie in onze mailbox die ons vrijwel meteen de download knop liet indrukken. Bij dergelijke soundscape releases wachten wij het liefst van al op een fysiek schijfje om alles onder de beste geluidskwaliteit door onze boxen of hoofdtelefoon te jagen. Maar de goesting in ons broek was zo groot dat we onze personal computer het genot gunden van een eerste luisterbeurt. Een luisterbeurt die ons al na enkele seconden in een diepe trance bracht en echt alle verwachtingen meteen inloste. Ook ons somber kantje van een doorgaans extreem vrolijk leven kwam naar boven en dat is misschien zelfs nog niet zo negatief als het eigenlijk klinkt. Even stilstaan bij de sombere dingen des levens is een noodzakelijk kwaad. Het geeft je de energie om er straks nog meer vrolijkheid uit te puren. En zo slaagt Verwijmeren er dus maar mooi in om ondanks het extreem duistere geluid wat vrolijkheid te creëren. Il faut le faire! Those Glorious Heights is hét alternatief voor een avond vol geweldplegingen op het journaal en bij uitbreiding hét alternatief voor een avondje televisie tout-court. Verwijmeren haalde de inspiratie voor dit glorieus hoogtepunt in Ijsland, misschien wel hét voorbeeld van hoe prachtig somberheid kan zijn. Want hoewel wij persoonlijk Ijsland slechts kennen van de vele grandioze beelden van uitzichtloze koude vlaktes, laaggebergtes en sneeuwlandschappen, één luisterbeurt volstaat om de somberheid van het land te voelen tot in je kleinste teen. Het is van Mogwai’s ‘Les Revenants’ geleden dat wij nog eens zo zwaar en zo vaak na elkaar los door de broek schoten bij het aanhoren van zoveel instrumentale somberheid. We believe the light is coming… and it’s called Kevin Verwijmeren. Ze gaan in ‘t wereldje van de ambient en de soundscapes van ver moeten komen om dit glorieus hoogtepunt te overtreffen… Verwijmeren’s album ‘Those Glorious Heights’ verschijnt op 26/02/16 in een gelimiteerde oplage op Icarus Records/Vynilla Vinyl met artwork door Jan Van Der Kleijn. Het album werd gemastered door Stephan Mathieu (Schwebung Mastering).
Source: demening.be

 

Hear Feel (EN)
With the weather’s unusual warmth this year thanks to El Nino it’s felt like there’s been a lack of wintry content on the Ambient radar thus far; Verwijmeren actually doesn’t solve that deficit precisely, but there definitely is a Winter of an emotional kind in the cool, lonely heart of his latest effort Those Glorious Heights. The record itself is as seamless as it comes, 42 minutes of chaptered integrations that flow effortlessly from one beleaguered expression of melancholia to the next; opener “Last” draws from his Futuresequence background in its slow and barely grazing drone shimmers, hovering tones of almost ethereal presence, like ghosts of feeling. It’s cool, disconnected and lonely, the final violin winnows the icing on this mournful cake as it slips into “Vík” and its similarly thrumming abandon, lost in mirages of immobile drone stuck in place and uncertain of their next steps. Things continue to drain away in the aptly titled “Nothing Still Left” too; the shortest piece here it barely leaves an impression as it passes us by in gossamer warblings, other people’s satisfactions casting a Doppler shadow over our own emptiness. Its mid-album partner “A Change Of Time” begins to nod towards a turnaround though as it dances dangerously on the edge of decoherence, its empty throes suddenly abuzz with static washes that jilt us into momentary discomfort, ultimately translating the shock into action as it passes into “I’ll Draw You A Mountain”. Thin tones paint the surface ready to be rewritten, a papery and dry expanse suddenly rejuvenated by bold strokes of heavy guitar drone, slashes carving character and dynamism out of thin air; there’s a faint hope for the future developing. “We Believe” is the first and only truly hopeful moment of the record in this active stretch post-catharsis; minutes of replete and scarcely populated minimalism go by as it slowly agglutinates, drawing itself together in coagulating propulsions and driving, oscillating electronica that propel it into a self-controlled future. The effect isn’t immediate however, as we implode in the faint pacings of “The Light Is Coming”, a cool neutrality descending over its repetitive synth ebbs before it shifts into the slow-motion drama of closing “Keep Me Up At Night”. Echoing some of the same sentiments as aloof “Nothing Still Left”, thoughts drift by lazily in distracting synth rotations, the cleared void still faintly populated by the difficulties of reality and an unsettled mind. Ultimately it gathers itself at last, casting shining synth tones like slow, cleansing breaths that relegate the turning diversions back to the ether before we finally find some respite in sleep. Its faint and sad little evolving tale is brilliantly executed and totally immersive; no track feels complete without the support and context of its fellows and yet each one adds a satisfying and important notch in the seamless emotional evolution of the record as a whole. Might be darker than you think depending on your mood, but so engaging as a result.
Source: hearfeel.com.uk

 

Music Won’t Save You (IT)
L’allora poco più che ventenne Kevin Verwijmeren ha segnato, con il suo debutto in edizione limitata “It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky” (2014) una delle uscite ambientali più coinvolgenti degli ultimi anni. L’artista olandese si ripresenta con otto nuove composizioni di una fragile ambience orchestrale, promanante da vibrazioni di archi filtrati e modulati impulsi organici. Con la sola eccezione delle granulose oscillazioni in crescendo di “I’ll Draw You A Mountain”, i poco più di quaranta minuti di “Those Glorious Heights” presentano la consistenza di vapori in graduale ma incessante evoluzione, secondo loop rarefatti degni degli Stars Of The Lid, che instillano coinvolgenti suggestioni ambientali.
Source: musicwontsaveyou.com

 

Indiestyle (BE)
Gevoel gevoel gevoel. Kevin Verwijmeren kiest op ‘Those glorious heights’ voor sensibiliteit en sentiment. Neem het album in als medicijn tegen de vluchtigheid en laat je bedwelmen in de duistere wereld van de jonge Nederlander. In een uitgesponnen muzikale ambient-trip waarbij de nummers vloeiend in elkaar overgaan zal je een rustpunt vinden in de hectische wereld. De subtiel opgebouwde plaat trekt zich fijnzinnig op gang, de zoektocht lijkt eeuwig te duren. Tot een fase van ultieme extase komt dit werk echter niet, maar dat is ook helemaal niet nodig. Verwijmeren houdt de spanningsboog bewust strak en heeft de touwtjes stevig in handen. Op die manier dwingt hij je gedurende 45 minuten in een beschermende cocon die je op het einde van de rit met een bezadigd gevoel achterlaat. – 4/5 (door Geerhard Verbeelen)
Source: indiestyle.be

Ambientblog (NL)
KEVIN VERWIJMEREN – THOSE GLORIOUS HEIGHTS Kevin Verwijmeren, a 24 year old science student living in Delft, Holland, has been creating music since 2013. Since then his name keeps popping up, his work received positive reactions, and American movie director Maazin Kamal asked him to write the score for ‘The Wolf and the Wayfarer‘. His new album Those Glorious Heights establishes his reputation. There are eight tracks but they are continuously mixed so this feels like one single composition (or maybe two if you play the vinyl). The music was recorded in Reykjavik, Brussels and Delft There is a beautiful storytelling flow in this ‘landscape of sound’, a ‘musical cocoon’ in which to dwell a while ‘to break the daily routine and accept the dark side of life. The album, which was mastered by Stephan Mathieu, is a available in dark green or black edition vinyl, including a download code. Of course there is also a digital-only version.
Source: ambientblog.net

 

The Attic (EN)
Kevin Verwijmeren is a 23 year old science student, living in Delft, Holland. Since 2013, he creates musical patterns and melodies, which he combines into contemplative landscapes of sound. Inspired by the sound and emotion of Loscil, Tim Hecker and Pan American, Verwijmeren constructs a musical cocoon to imagine a vision of a different world. Through his dark but beautiful soundscapes, he tries to break daily routine and accept the dark side of life. His debut album ‘Those Glorious Heights’has been released in a limited edition on Icarus Records/Vynilla Vinyl, with artwork by Jan Van Der Kleijn. The album is a meditative blend of melodies that intertwine softly to build a deeply emotional experience. The songs have the odd naturalness and warmth specific to white noise, shaping an out of this world context from the first to the last one. They are similarly structured, opening peacefully just to climax into daring, heart wrenching ends. ‘Those Glorious Heights’ might shed a tear, especially during the tormenting ‘A Change Of Time’ and even the somewhat optimistic ‘We Believe’, but a little additional suffering is a small price to pay in order to listen to this bewitching work of Kevin Verwijmeren.
Source: the-attic.net

 

Gonzo (Circus) (NL)
Kevin Verwijmeren – Those Glorious Heights (2016) Door Casper van der Veen Kevin Verwijmeren wist met zijn veelbelovende, omineus getitelde debuut It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky (2014) al eerder aandacht te vergaren in drone-contreien. Op die full-length bewees hij in staat te zijn de luisteraar te kunnen trakteren op een veelzijdig, rijk geluid dat tegelijkertijd een onverstoorbare rust bewaart. Met Those Glorious Heights levert de Nederlander een schitterende, volwassen plaat af en dringt hij door tot de selecte groep artiesten die drone maken die raakt, ontroert en inspireert. De A-zijde van de “heavyweigth” LP zet met Last kalmpjes in met een dans van lage en hoge tonen, die overgaat in een rustige melodie van drones. Het serene samenvallen van de tonen voelt aan als een warm bad, maar roept dankzij zijn melancholische kwaliteiten ook beelden op van illustere vergezichten en mistige landschappen. Die associaties zijn zeer persoonlijk, maar zeker is dat het aandachtig beluisteren van Those Glorious Heights beelden oproept. Later, en vooral op de B-kant, wordt soms het orkest van drones ietwat getemperd om enkele hoge, fragiele klanken uit te lichten – of juist duisterder werk. Door dit effect wordt de luisteraar extra mee de muziek ingetrokken en geconfronteerd met de schone tonen die Verwijmeren uit zijn vingers tovert. Op de hele plaat vloeien de melodieën roerloos, haast onmerkbaar over in elkaar tot met Keep me up at night besloten wordt met een rustige, onveranderlijke loop die de luisteraar gelouterd achterlaat. De vreedzame melodieën van Verwijmeren spreken niet zozeer als dat zij manen tot zwijgen – en goed luisteren. Het gevarieerde, gelaagde geluid staat bol van de nuances waarin de luisteraar zich moeiteloos kan onderdompelen. Geen muziek om op kantoor bij te multitasken, maar des te meer om je bij een natuurwandeling of een ’s avonds thuis met een goed glas wijn te laten meevoeren naar Those Glorious Heights.
Source: gonzocircus.com

Stationary Travels (EN)
Kevin Verwijmeren is a 22 years old physics student and electronic musician currently based in Delft, The Netherlands who has only been focusing seriously on developing his sound over the past two years. It is remarkable for such a young artist so early in his career to already have forged a distinctive sound and one that is so saturated with wistful, world-weary emotion. His debut full length record, It’s the Colour of a Cloud Covered Sky, an abstract meditation on long, lonely commutes, was one of my favorite drone records of last year. His newest record is an EP that contains music developed from original score music he wrote for the short film “The Wolf and the Wayfarer“. The film, written and directed by Maazin Kamal, is the story of a wandering pilgrim encounters a disheveled stranger while searching for a fabled monastery after apparently having slayed his own brother. While I have not seen the film, Verwijmeren’s deeply emotive drones strike me as a fine choice for the subject and they also stand on their own very capably as a beautiful and moving listening experience with no other context. The song titles no doubt shadow the story of the film, but likewise resonate with broader themes – ‘Beyond the Trees’, ‘My Brother’s Keeper’, Darkness Visible’, and ‘Redemption’. The stillness and longing in each of these tracks is undeniable as is the allure of the music. The Wolf and the Wanderer is available as a digital download and links are available on the Bandcamp page to learn more about the film.
Source: Stationary Travels

 

Music Won’t Save You (IT)
“It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky”, tra le produzioni ambientali più coinvolgenti dello scorso anno, aveva rivelato la grande capacità suggestiva di Kevin Verwijmeren, al debutto ufficiale con quell’opera dalla quale già traspariva la naturale vocazione cinematografica delle sue composizioni. Non stupisce, dunque, che il capitolo successivo della produzione dell’artista olandese prenda le mosse da una pellicola: l’Ep di circa venti minuti “The Wolf And The Wayfarer” raccoglie infatti cinque tracce che sviluppano le pièce realizzate da Verwijmeren per l’omonimo cortometraggio del registra di origine pakistana Maazin Kamal, successivamente ampliate in modo tale da atteggiarsi a composizioni autosufficienti. In questa veste possono, dunque, ragionevolmente considerarsi, svincolate dalle immagini grazie all’ulteriore rimaneggiamento da parte di Verwijmeren. La chiave del lavoro risiede nell’accurato bilanciamento tra persistenze ambientali e sinuose modulazioni orchestrali, applicato a brani che nella loro forma estesa mantengono e anzi amplificano caratteri spiccatamente immaginifici. Così, le ombre misteriose di “Beyond The Trees” si librano su avvolgenti elongazioni d’archi, che sublimano in vapori impalpabili in “My Brother’s Keeper” prima di immergersi ancora in tenebre tangibili eppure niente affatto opprimenti. Lo dimostra in particolare un brano come “Darkness Visible”, la cupezza del cui tema portante resta tuttavia temperata dalla suadente circolarità degli archi, che la traduce piuttosto in austera eleganza, aperta alla luminosa catarsi della conclusiva “Redemption”. La breve durata rende quella di “The Wolf And The Wayfarer” una sequenza particolarmente coesa, inoltre dotata di un proprio autonomo sviluppo narrativo, che non atteggiandosi a mera appendice dell’album dello scorso anno offre nuova testimonianza delle potenzialità di Kevin Verwijmeren di sensibile artefice di una vividissima ambience orchestrale.
Source: Music Won’t Save You

Stationary Travels (EN)
Based in Delft, Netherlands, Kevin Verwijmeren is a physics student who only began making abstract and ambient music last year, but his debut album released by Soft Corridor records, It’s The Colour of a Cloud Covered Sky sounds nothing like the work of such a nascent artist. Based around a coherent conceptual and melodic theme, this album is the work of someone who has clearly mastered the ability to create introspective, melancholic atmospheres of nuanced beauty. The album is a musical reflection on the inner state of the traveller based on Verwijmeren’s experiences living in a remote southern part of the Netherlands and having to travel long distances via public transport. “It’s not that I make music because I wanted to make music… I created this album as a reflection of the feeling(s) I get when I’m travelling by public transport and staring at the changing and moving landscape” Listening to the album one can imagine riding during the early morning or late evening hours, feeling either isolated or alone in a crowd, lost in reverie or simply the patient fog of the traveler resigned to a long and dreary wait to reach their destination. Along with the monochrome charcoal and grey graphics, the track titles help to set this tone, titles such as ‘Loud Voices In Sleeping Stillness’, ‘Abstract Point Forgotten in the Rush’, ‘At Dawn I Looked Up’, or ‘Hour of Reverie’. Such is the flow at the beginning and end of each, that if you set up your player with a modest cross fade setting and do not monitor the track list, you will likely not be able to tell when the songs change. Therefore, the titles really serve as mile markers on one long sojourn during which the listener experiences gentle shifts in mood and awareness, but there is a cohesive undercurrent of introspection and melancholy throughout. It’s the Colour of a Cloud Covered Sky is an eminently listenable album with a “just right” feel to it, an exquisite balance of texture and mood with enough changes to keep the listener engaged, but never breaking the delicate cocoon of pensive ambiance it spins. All in all, a very enjoyable and noteworthy debut. The album, mastered by Fraser McGowan (a.k.a. Caught in the Wake Forever) comes in a 4-panel digisleeve CD package with cover photography by Julien Lambrechts and inside photography by Jan Van Der Kleijn or as a digital download.
Source: Stationary Travels

Decoder Magazine (EN)
Judging a book by its cover, the art of Kevin Verwijmeren‘s It’s the Color Of A Cloud Covered Sky almost guarantees the melancholic drift of Eluvium or a beat-less the Sight Below, injecting stark gray-scale aesthetics into what is probably a lush, nature photo. But Verwijmeren’s off-kilter brand of lurching ambient music falls more in line with the unsettling tones of Damien Valles or Aaron Martin. There’s a certain outsider’s approach to modern classical here that dismantles the features of drone, ambient, or instrumental-based compositions and reassembles the various pieces into a unique and confounding presentation. “Abstract Point Forgotten in the Rush” perfectly exemplifies this approach with muted but vibrant washes of chordal tones and subtly dissonant effects that ebb and flow for almost seven minutes. Dimly shimmering movements seem to float for extended moments while supplemental notes drift in and out of the scene. The track’s video (directed by label-head Julien Lambrechts) perfectly suites the distantly inward meditations of the song, providing a minimalist’s approach that suggests the forlorn contemplations you might have while drearily napping next to a window on a breezy, overcast day. Stream the first three tracks of It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky below and pick up a copy (CD/Digital) by heading over to Soft Corridor’s Bandcamp.
Source: Decoder

Magazine Son Of Marketing (IT)
When you look out of a window while you are travelling… When you just stare at the landscape that is flashing by… When you are not thinking about what you see but more about what you feel… In queste tre brevi frasi viene riassunta la purezza di un lavoro come il debutto Kevin Verwijmeren. La Soft Corridor, dopo l’ottimo esordio di EOSTRE, riesce a “catturare” un altro talento come quello del compositore olandese. It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky è un’opera prima che ci riporta in una posizione primordiale: l’uomo e la natura, il punto di vista del primo sul secondo. I paesaggi che ci circondano, il movimento intorno ad essi e quello che ci trasmettono. E’ tutto qui il senso della composizione di Kevin Verwijmeren che si rivela un eccezionale proiettore di immagini attraverso i suoni. Un trionfo dell’aspetto multi-sensoriale della musica e l’incontro con la sfera emotiva. In coerenza con la naturalezza della composizione, le strutture non rivelano nulla di rivoluzionario: il tutto si poggia su strati ambient in prevalenza essenziali, sulla strada della ricercatezza del suono minimo. L’iniziale “Loud Voices In Sleeping Stillness” presenta un suono quasi impalpabile, con un crescita equilibrata e che riflette in pieno i colori dell’artwork. Sulla stessa linea si muove “Abstract Point Forgotten In The Rush” con una maggiore leva evocativa. “We Keep On Living In Hope” introduce piccoli graffi rumoristici che destabilizzano l’equilibrio impeccabile e amplificando il sentimento tenebroso cresciuto rispetto alla prima traccia. I brani successivi “At Dawn I Looked Up I” e “At Dawn I Looked Up II“, “Never Ending Tape” (quasi un unico pezzo stilisticamente parlando) ristabiliscono l’integrità iniziale e, senza abbandonare lo stato semi-malinconico, ci regalano una sorta di stabilizzazione e spezzoni di luce. Lentamente il bianco e nero, timidamente, lascia spazio ai colori e (seppur con piccoli tremori) “Hour Of Reverie“,”Lost In The Great Mournful Sounds“, “Southward Plains” risultano un flusso etereo e dall’estetica dirompente. La rottura di una schema, seguendone uno. Kevin Verwijmeren compone musica da un solo anno ma dimostra un livello di maturità notevole: uno stile semplice senza imperfezioni o sbavature; i nove brani seguono un percorso naturale raggiungendo l’obiettivo che ritroviamo nelle affermazioni riportate all’inizio. Una delle migliori espressioni della scena ambient di quest’anno; con il surplus che siamo davanti a qualcosa che va oltre i confini del genere. Voto: 7,2/10
Source: Son of Marketing

Music Won’t Save You (IT)
Un viaggio in nove tappe, osservato dal finestrino di un mezzo di trasporto pubblico: questa la traccia del debutto dell’artista olandese Kevin Verwijmeren, attento osservatore del mutevole paesaggio che scorre davanti agli occhi di una persona ferma eppure in movimento, rapita dai colori dell’ambiente circostante o immersa nei propri pensieri più profondi. Assorto e ipnotico, nella rappresentazione di congiunta di paesaggi al tempo stesso esteriori e interiore, è il contenuto di “It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky”, ripartito in nove tracce di ambient musica finissima, incentrata su soffi, loop e modulazioni avvolgenti, che imprimono su supporto magnetico l’introspezione evocata dalle immagini che scorrono in sequenza piuttosto che l’esteriorità delle immagini stesse. Al pari del solitario viaggiatore della parte visuale dello magnifico “Quiet City” di Pan•American, Verwijmeren attraversa panorami naturali e umani sotto una luce crepuscolare che induce al raccoglimento e alla riflessione. La consistenza eterea delle sue composizioni è bilanciata dalle esili persistenze di loop dal respiro orchestrale, che alimentano trame soffici e ariose e rivestono di luminosa speranza la temperie lieve e sognante del lavoro. “It’s The Colour Of A Cloud Covered Sky” scorre infatti seguendo un flusso unitario e coeso, come una corrente alla quale abbandonarsi totalmente per tutti i circa tre quarti d’ora della sua durata, tra rifugi dalla frenesia circostante in un quieto mondo interiore (“Abstract Point Forgotten In The Rush”), caldi riflessi aurorali in lenta trasformazione su una coltre di nubi (le due parti di “At Dawn I Looked Up”) e morbide palpitazioni di carezze vagheggiate (“Hour Of Reverie”). Questo ed altro Verwijmeren ha condensato in un debutto che ne denota la grande classe e sensibilità nella creazione di paesaggi ambientali profondamente suggestivi. Nulla di radicalmente nuovo, ma semplicemente uno dei dischi ambient al tempo stesso più emozionali e ipnotici degli ultimi tempi. Disponibile nella solita curata edizione limitata dell’etichetta belga Soft Corridor. Mastering a cura di Fraser McGowan.
Source: Music Won’t Save You